Beweging van overvloed

Er is veel gezegd over het afgelopen voorjaar en deze zomer. In tegenstelling tot de afgelopen jaren is het erg nat. Het voordeel is dat ik dit jaar nog niet één keer de tuin heb hoeven te sproeien, terwijl alle planten uitbundig groeien en bloeien. In dit voordeel schuilt helaas ook een nadeel: ik heb nog nooit zoveel naaktslakken gezien.

Wie kent het niet? De slijmsporen op de net gewassen ramen. De veelbelovende stekjes in de moestuin die de volgende dag als sneeuw voor de zon zijn verdwenen. Het voorzichtig lopen na een regenbui om maar geen naaktslak onder je schoenen te krijgen. Er is geen dier, naast de mug en wesp, die direct zoveel afkeer bij mij oproept. Het kost me veel moeite om enige vorm van sympathie voor deze wezens op te wekken. De dakloze variant van de huisslak glibbert en gruwelt en maant me tot actie. In eerdere jaren was het voldoende om ze te lokken met bier. De beesten lijken sneller te bewegen richting een ingegraven jampot vol bier om vervolgens hulpeloos te verzuipen. Maar dit jaar is er geen beginnen aan.

En bekend gezegde is: “if you can’t beat them, join them”. Misschien is het handiger als ik deze trage beweging van overvloed ga waarderen. Wat is er nu mooi aan de naaktslak? Welk nut heeft dit schaamteloze dier? Bij het surfen op internet kom ik eerst veel artikelen tegen over hoe je dit ongedierte kunt bestrijden. Verder zoeken levert me de kennis op dat er veel varianten van naaktslakken bestaan die ontstaan zijn uit de huisjesdragende soortgenoten. Het zijn bij uitstek nachtdieren die gedijen in donker en nat weer. Naaktslakken worden ook wel buikpotigen genoemd. Dit is omdat de spieren aan de buik (onderkant van de slak) voor de voortbeweging zorgen. Ze paren in voor- en najaar en kunnen honderden eitjes leggen die twee maanden later volwassen slakken zijn. En alhoewel ik ze steeds meer begrijp brengt het niet echt hoopvol nieuws. Gelukkig zijn er veel nachtdieren zoals egels, muizen en kikkers die smullen van de naaktslak. En ze blijken ook nuttig te zijn doordat ze dode planten opruimen en de grond loswoelen. Ik heb zelfs een Belgisch recept gevonden waarin de naaktslakken als delicatesse worden gesmoord in een bruin biertje.

De afbeeldingen op internet laten me zien dat ze ook mooi zijn als je ze van dichtbij bekijkt. Een prachtige snoet en een artistieke tekening van de huid. Ze zijn nu volop aanwezig, omdat mijn tuin omdat mijn tuin vol overvloed is. Ik lees op een site die pleit voor het herstel van de harmonie in de natuur dat de beste remedie is om meer variatie in de beplanting aan te brengen. De naaktslak is juist eenkennig in zijn maaltijden en variatie van planten trekt ook meer natuurlijke vijanden aan. De kunst is niet om naaktslakken te verdelgen, maar ze te zien als waarschuwing om te werken aan een natuurlijke balans. Ik neem me voor om voortaan te genieten van deze beweging van overvloed. Onder het genot van een biertje leg ik geen zout meer op alle slakken. Dat smaakt beter.