
Je hebt maar één reden nodig om het wél te doen.
Een uitspraak die ik regelmatig gebruik, zowel in mijn privéleven als tijdens cliëntgesprekken. Het is erg menselijk om de focus te leggen op dat wat er niet goed gaat. Bijvoorbeeld die baan die zo leuk leek, maar toch tegenvalt. Wat ook erg menselijk is, is om 1001 redenen te kunnen benoemen waarom we iets niet gaan doen. De oude hobby toch niet oppakken, omdat je de hele week al zo druk bent geweest. Of toch niet dat rondje gaan wandelen, want straks gaat het misschien wel regenen.
Wanneer je eenmaal in deze denkcyclus zit is het vaak hartstikke ingewikkeld om redenen te bedenken waarom je iets juist wel zou doen. Zo had ik mezelf afgelopen zomer ook enorm klem gedacht. Ik was al langere tijd aan het twijfelen om de opleiding tot trainingsacteur te starten. En ja, ik ben ook gewoon een mens, dus ik had ook 1001 redenen waarom ik mij niet ging inschrijven. 'Het is op een zaterdag, daar gaat mijn vrije dag. Het is best een financiële investering, daar kan ik ook heel veel andere dingen mee doen. Straks is de groep helemaal niet leuk en dan zit ik daar... ' Zo kan ik nog wel even doorgaan. In de auto had ik hier met mijn partner een gesprek over, toen kreeg ik haarfijn te horen: 'Jij zegt altijd, je hebt maar één reden nodig om iets wel te doen. Dus waarom ga je het niet gewoon doen?!' Toink, alsof je met je kop tegen de spiegel aanloopt. Die was raak! Want dat is ook precies hoe het werkt. Dat veranderde de kijk (de kijk?/ het perspectief?) op de zaak. Zo kon ik namelijk bedenken 'wat als ik het wel heel leuk vindt en het mij veel energie geeft?'
Volgens mij heb ik in de auto de inschrijving compleet gemaakt en ben ik na de zomervakantie begon de grote uitdaging. Vanaf het begin tot het eind van de opleiding heb ik genoten, kon ik stralend falen, voelde ik mij bewust heel onbekwaam, maar kreeg ik vooral heel veel nieuwe energie. Het werd mij duidelijk dat ik coachen eigenlijk heel leuk vindt. Dat ook het acteren mij wel ligt en dat ik al deze dingen samen goed kan integreren in mijn baan als maatschappelijk werker. Zowel in de individuele trajecten als tijdens de groepstrainingen.
Ik kwam tot de conclusie dat alle begin moeilijk is. Maar ook dat als je eenmaal een reden hebt gevonden om iets wel te doen, je daar uiteindelijk hele mooie dingen voor terugkrijgt. In deze zit ook wat sluikreclame verwerkt: Geef je binnenkort een training, dan mag daar de trainingsacteur natuurlijk niet ontbreken. Graag kom ik met je in contact, want bedenk goed: je hebt maar één reden nodig om mij uit te nodigen.