Puur natuur

In september heb ik genoten van een vakantie in Italië. Lang van tevoren heb ik me verdiept in de route en de locaties. Op zoek naar mooie plekken om van te genieten. De foto’s op de websites schetsen prachtige vooruitzichten. Een vakantie vol inspiratie. Ik besef me dat ik zoek naar pure ervaringen: ongerepte natuur, originele cultuur. Ik kan niet wachten.

Maar wat is de werkelijkheid? Tijdens de vakantie geniet ik van de vele nieuwe indrukken. Hoe anders is Italië in vergelijking met Nederland. In een tempo dat past bij vakantie kan ik mijn werk loslaten en de tijd en ruimte nemen om hiervan te genieten. Maar kom ik ook de puurheid tegen die ik hoopte te vinden? De ongerepte natuur is te vinden in goed onderhouden natuurparken, waar ik net als andere braaf de aangegeven routes volg. Het levert mooie plaatjes op maar ook het verlangen naar meer. Tijdens het fietsen over zo rustig mogelijke routes betrap ik mezelf op het klagen over slechte asfaltwegen en vergeet ik soms te genieten van de verrassende uitzichten.

Bij het bezoeken van de vele historische plaatsen besef ik me dat de Romeinse en Etruskische cultuur dichtbij is maar ook ver weg. De originele restanten zijn ingebed in een commerciële omgeving met toegangsbewijzen, krappe parkeerplaatsen en een overvloed aan informatieborden. Met veel fantasie kan ik me inleven in oude tijden en proef ik sporen van een verleden.

Eén van de vooraf bepaalde hoogtepunten was een bezoek aan de pittoreske kleurrijke dorpen bij Cinque Terre in het Noordwesten van Italië. De oorspronkelijk slecht bereikbare kustplaatsjes zijn op de foto’s schitterend maar gaan ten onder aan het massatoerisme. Het pure imago lijkt een façade geworden en tegelijkertijd blijft het aantrekkelijk. Thuis kan ik de mooie foto’s tonen en vergeet ik de drukte die ik aantrof.

Waar komt mijn behoefte aan puurheid vandaan? Is het een doelgerichte zoektocht naar ongereptheid of het vermogen om open te staan voor nieuwe ervaringen? Ook na de vakantie blijft het me puzzelen.

Direct na mijn vakantie mocht ik deelgenoot zijn van een zoektocht naar de nieuwe strategie van de Dimence Groep. Vanaf een prachtige locatie Mooi Rivier in Dalfsen aan de Vecht hebben we twee dagen stil gestaan bij de doelen en kernwaarden van de Dimence Groep. Met veel plezier kijk ik terug op de ontspannen wandeling in de Sallandse natuur waar we met elkaar in gesprek waren over de wezenlijke opdracht voor de Dimence Groep. Een combinatie van een doelgerichte zoektocht en het collectieve vermogen om open te staan voor elkaars ervaringen. De uitkomst zal ongetwijfeld weer een aansprekende en lonkende tekst zijn die ons als Dimence Groep de toekomst in kan leiden. Wat mij vooral bijblijft zijn de kostbare momenten waarin we samen stilstonden bij wat ons echt drijft. Dit brengt ons dichter bij de oorspronkelijke bedoeling en voelt als een vorm van pure natuur. Hoe kan ik dit vasthouden in mijn werk en in mijn leven? Het blijft zoeken.