Terug naar de Stad

Tijdens mijn bezoeken vertel je vaak dat je terug wil naar je oude woonplek. Je hebt daar jaren gewoond en er goede herinneringen aan. Je verlangt terug naar de stad.

Begeleid wonen, met het centrum op loopafstand. Middelengebruik wordt gedoogd. Dat wil zeggen dat je drank en drugs kan gebruiken, zo lang je geen overlast veroorzaakt. Je woont hier prettig op een kamer, er is begeleiding in de buurt en je kan maaltijden delen met medebewoners. Overdag ga je papierprikken met een aantal bewoners in de omgeving van de woning of in het centrum van de stad. Hiervoor krijg je elke dag een vergoeding van twee euro. Van dat geld koop je na het werk een aantal biertjes of wat te roken.

Op dinsdagmiddag krijg jij je weekgeld en dan heb je geld voor speed of een jointje. Je deelt dit graag met je medebewoners. Het zorgt er voor dat je geliefd bent onder de bewoners. Ze zoeken je regelmatig op om te kijken of je wat hebt om met hen te delen. Naast het papierprikken, besteed je veel tijd aan de veiligheid van de medewerkers op de woning. Hun auto’s controleer jij dagelijks op bommen. Je loopt veel op de parkeerplaats.

Ik kan het me de eerste bezoeken aan jou op deze plek nog goed voor de geest halen. Je bent een grote man en wat opvalt is dat je een vrolijke en vriendelijke uitstraling hebt. Je geeft ons een hand, met je lange sterke armen trek je ons naar je toe. Je wil ons drie kussen geven. Wij moeten ons schrap zetten om niet in jouw armen te belanden.

We vinden het lastig om echt een gesprek met je te voeren. Vaak praat je binnensmonds en vinden we jou lastig te verstaan. Je blijft dezelfde dingen herhalen over vroeger. Met name levensgebeurtenissen die veel indruk op je hebben gemaakt. Zoals het overlijden van je vader en je vriendin, het gebrek aan contact met je dochter. In je hoofd ben je hier de hele dag mee bezig. Hierdoor ben je niet bezig met vandaag en morgen. Regelmatig ga je het gevecht aan met de vijanden uit je verleden. Dat je tijdens een bezoek een karatetrap uitdeelt aan een denkbeeldig persoon is eerder regel dan uitzondering. 

Wij kijken dus beiden anders terug op de periode dat jij in de stad woonde. Je bent nu al een lange periode opgenomen in een instelling met een maatregel, opgelegd door de rechter. Ik zie dat de opname jou wat oplevert. Dat je door medicatiegebruik helderder bent, beter aanspreekbaar en ook beter te verstaan. Je bent meer in contact met de mensen om je heen. Je leeft in het hier en nu. Ik zie dat minder mensen misbruik maken van jouw goede bedoelingen en dat je je geld voor jezelf hebt. Ook die karatetrap blijft tegenwoordig achterwege.

Jij kijkt terug op de periode dat je in de stad woonde. Je voelde je op die plek gewaardeerd door de mensen om je heen. Je had beschikking over je geld en deelde dit met de mensen om je heen. Er waren niet veel regels. Dit gaf je de vrijheid om te doen waar je zelf zin in had. Hierdoor had je regie over je leven.

We praten regelmatig over hoe we terugkijken op die periode. We komen tot de conclusie dat je niet terugverlangt naar de stad. Je verlangt terug naar hebben van eigen regie. Met je regiebehandelaar gaan we bespreken hoe we dit stukje bij beetje terug kan krijgen.