VAKANTIE

Vakantie is iets waar ik echt naartoe leef. Dit jaar had ik relatief laat vakantie, waardoor ik al  collega’s op vakantie zag gaan en terugkomen. Het was een heerlijk gevoel dat ik de vakantie dan nog tegoed had. Want hoe dichter het bij kwam, hoe meer ik het gevoel had dat ik er dit jaar toch echt aan toe was. 

Vakantie is even weg van werk en de dagelijkse sleur. Genieten en tijd doorbrengen met elkaar. Dit jaar bestond onze vakantie voor een groot gedeelte uit zon, zee en strand.

Ik ben helemaal niet zo’n zonaanbidder en mijn huid verbrand vrij snel in aan zee. Als de temperatuur boven de 25 graden komt, vind ik het wel aangenaam in de schaduw op het strand. Vanachter mijn zonnebril observeer ik graag hoe andere badgasten zich gedragen. Ik geniet van alles wat er te zien is op het strand. Hoe een ieder op zijn eigen manier omgaat met de elementen en hoe groot de tegenstellingen zijn.

Op het kinderstrand is veel bedekkende kleding te zien. Na iedere duik in zee wordt er door moeders fanatiek gesmeerd met zonnebrand, het liefste factor 30 of hoger. Ook de zonnehoedjes en parasols zijn hier veel te zien. Er worden zandkastelen gebouwd, gevoetbald, gezwommen en gespeeld dat het een lieve lust is.

Op het populaire strand is bedekkende kleding uit den boze. Alleen de tassen staan in de schaduw, anders worden de drankjes warm. Te water gaan de badgasten alleen als de temperatuur te hoog oploopt en dan alleen tot de middel. Het bovenlijf wordt met mate nat gemaakt, zodat de zonnebril op kan blijven. Vervolgens verplaatst men zich op een sierlijke manier terug naar de handdoek. Zonder dat zand zich op vervelende plekken kan verzamelen.

Het zand is een element waar op verschillende manieren mee wordt omgegaan door de badgasten.Iedereen probeert zijn plek zo zandvrij mogelijk te houden en heeft daar zo zijn eigen tactieken voor. Handdoeken en ligbedden worden regelmatig zandvrij geklopt, geveegd of geschud. Dit laatste vaak tot ergernis van de buurman, die jouw zand op zijn handdoek krijgt.

Wanneer het vloed wordt en het zeewater stijgt, is het zand een bruikbaar middel om een dijk te bouwen. Op deze manier wordt de strijd aangegaan met de zee. Anderen kiezen ervoor om naar huis te gaan als hun ligplekje door de zee wordt opgeslokt. 

Van achter mijn zonnebril observeer ik de tegenstellingen en de strijd die de badgasten leveren met de elementen. Ik geniet ervan om te zien hoe de kinderen zich er juist aan overgeven. Met hun natte lijf rollen ze door het zand. Om vervolgens met zand aan hun handen een boterham te eten. Zorgeloos, zo hoort een vakantie te zijn.

Even dwalen mijn gedachten af naar mijn werk. Werken met mensen met grensoverschrijdend gedrag vraagt veel risicomanagement. Dagelijks proberen we risico’s in kaart te brengen en de risico’s voor de maatschappij te beperken.

Ik besluit dat de kinderen hun gang kunnen gaan en dat risicomanagement iets is om me na mijn vakantie weer mee bezig te houden.