Ga je voor je gelijk of voor je geluk?

Conflicten, ze kunnen overal over gaan en zelfs de meest harmonieuze mensen raken er af en toe in verzeild het overkomt de beste. Van de auto's die verkeerd staan geparkeerd in de straat, tot. Tot  muziek die 's avonds te hard en te lang doorklinkt, dopjes die niet op de tube tandpasta worden gedraaid of lege melkpakken die zo weer in de koelkast belanden.  
 

Conflicten van alledag die van grote invloed kunnen zijn op je humeur, relatie, gezondheid of je woonplezier. Een conflict op zich is niet zo erg, maar de manier hoe je ermee omgaat en/of het oplost is van veel grotere invloed. Bij conflicten spelen verschillende behoeftes, belangen, normen en waarden een grote rol. De emotie voort  nogal eens de boventoon. Misschien heel herkenbaar, soms zit je in een conflict en voelt het alsof je daar ineens bent beland en je hebt geen idee meer wat de aanleiding was. Tijdens een conflict lukt het meestal niet meer om goed naar elkaar te luisteren, begrip te hebben voor de ander of je emotie op redelijke wijze te tonen. Vaak is het een opeenstapeling van kleine frustraties die  ontaarden in een ware veldslag.  
 

In mijn werk kom ik ze vaak tegen:, conflicten tussen allerlei verschillende partijen. Sinds een jaar wordt buurtbemiddeling aangeboden vanuit WijZ Welzijn Kampen en zo af en toe raak ik daar ook bij betrokken. Recent heb ik samen met een collega een buurtbemiddelingsgesprek gevoerd. De betreffende buren, hadden elkaar nooit officieel de hand geschud ter kennismaking en bij beide partijen was de irritatie  hoog opgelopen. Waar het begon bij een deur die te hard dichtslaat, heeft buurvrouw 1 nu het idee dat de kinderen van buurvrouw 2 doelbewust haar bekogelen met stenen. In het bemiddelingsgesprek kwam duidelijk naar voren dat de buurvrouwen allebei door hun eigen bril naar de situatie kijken, gevoed en gestuurd door hun eigen belangen en behoeftes. Het gesprek ging al snel van 'Ja, maar jij dit' 'Ja, maar jij deed toen en toen..' In zo'n gesprek gaat het ons niet om wie er gelijk heeft, we zijn geen rechters of politie. Wanneer we ons focussen op het gelijk, is er altijd sprake van een verliezer. Als de focus ligt op het geluk, wordt er gezocht naar hoe kan het voor beide partijen iets opleveren.
 

In dit specifieke geval kwamen de buren tot de conclusie dat ze eigenlijk (te) weinig van elkaar wisten, waardoor het moeilijk was om begrip op te brengen. We hebben de buurvrouwen gevraagd of ze elkaars voornaam weten, iets heel kleins maar best belangrijk. Ook hebben we de ruimte gegeven om iets te vertellen over wat hen dagelijks bezighoudt. Buurvrouw 1 is een overbelaste mantelzorger, die 24/7 zorg draagt voor haar broer en buurvrouw 2 is een alleenstaande moeder, met jonge opgroeiende kinderen. Doordat dit werd uitgesproken ontstond er ruimte om naar elkaar te luisteren, om wat toegeeflijk te worden en om te kijken naar hoe kunnen we allebei gelukkig wonen. Ze kwamen tot de conclusie dat ze allebei hun eigen uitdagingen kennen, en dat ze elkaar vooral niet doelbewust willen dwarszitten.
 

Ook hebben deze buurvrouwen zich voorgenomen om irritaties niet te laten opstapelen, maar om eerder aan te geven wat hen dwarszit. Dit is misschien wel de gouden tip voor iedere buurvrouw, partner, werkgever et cetera. Communiceren (als dat nog mogelijk is) voorkomt heel wat schade en dan draait het niet (meer) om je gelijk halen, maar om weer gelukkig worden.   
 

Sarah Kruider, Maatschappelijk Werker De Kern Kampen.