Buurman

Ik lig in bed, het is warm buiten.  Ik kan niet slapen, het laken plakt aan mijn lijf. Ik draai me nog een keer om. Pfff..

Omdat het warm is staan de ramen wijd open. Niet alleen de warmte houdt me wakker. Ik hoor de buurman buiten schreeuwen. Hij wil alles en iedereen naar de verdoemenis helpen. Ik kan letterlijk horen wat hij ons toe wenst en het is niets goeds. Het maakt me verdrietig. Mama zegt dat het komt omdat de  ramen zo ver openstaan. Ze vindt dat het wel meevalt met het lawaai, en zegt dat het zo over gaat. Buurman heeft er morgen weer spijt van.

Ik kan het me bijna niet voorstellen. In mijn ogen is Buurman een aardige vent. Hij zegt altijd goeiedag, is bezig in zijn tuin en schildert zijn woning. Mama zegt dat hij soms wat biertjes teveel drinkt en dat hij dan heel boos wordt. Ik begrijp niet dat zo’n aardige man, zich ook zo kan gedragen. Uiteindelijk val ik toch in slaap.

Voor mij als kind is was dit de eerste kennismaking met de psychiatrie. Ook al wist ik dat toen nog niet. De buurman, die in mijn beleving een gewone buurman was, met wat eigenaardigheden. Er waren momenten dat hij gewoon in contact was en periodes dat hij teveel dronk. Dan was hij boos en schold de buurt uit. Ook waren er momenten dat hij niet echt contact wilde. Voor mij was dat ‘gewoon’ zoals de buurman was. Als kind zag ik zijn kwaliteiten, zijn creativiteit, zijn schilderwerk, de aardige buurman die hij in mijn ogen was.  

Het fascineerde mij, want het had iets geheimzinnigs; ergens zat er in deze aardige man dus ook boosheid, iets wat je normaal niet zag.

In mijn beleving mocht Buurman zichzelf zijn en werd hij geaccepteerd in de buurt, ondanks zijn eigenaardigheden en de boosheid die hij soms liet zien. Hoewel de woningen ver uit elkaar stonden, woonden we in een hechte gemeenschap met veel sociale controle. Zo kan ik me herinneren dat de postbode een keer bij ons kwam omdat zijn brievenbus te vol zat en dat er zorgen waren over hoe het met hem ging en waar hij was.

In mijn dagelijkse werk zie ik bij mensen dezelfde worsteling als bij Buurman. In vergelijkbare situaties, mensen met psychische problemen, verslaving en grensoverschrijdend gedrag. Mensen die graag willen meedoen in de maatschappij, maar daarbij niet altijd aan de verwachtingen kunnen voldoen.

Daarom vind ik het belangrijk om als hulpverlener ook dat kind te kunnen zijn. Om ondanks alle problemen en overlast, ook te kijken naar de kwaliteiten van iemand, waar iemand goed in is. Om de mens zien achter de problematiek.