Buiten in het bos, in de wind, komen mijn tranen vanzelf

Al een tijdje wilde Grietsje Visser (directeur Mindfit) de opleiding tot maatschappelijk sportschool coach bij Life Goals doen, maar het kwam er niet van. En Anne zat in een lastige periode in haar leven. Grietsje vroeg haar: is dat niet iets voor jou? Dan ben je eens even met iets anders bezig en dan kan je gelijk bekijken of dit iets voor Mindfit is.

Training als opkikker

Life Goals ziet sport als een doeltreffend middel om grip op je leven te krijgen. Ze geloven in het belang van bewegen. Anne volgde bij hen de 3 daagse training tot maatschappelijk sportcoach. Ze leerde hoe je mensen in beweging krijgt, hoe je ervoor zorgt dat ze niet afhaken en zó gemotiveerd raken dat ze vanuit zichzelf in beweging blijven. Anne was gelijk héél enthousiast: “De mensen die het hebben bedacht zijn heel gepassioneerd, hebben veel ervaring, het zijn ‘intelligente jonge gasten’ die iets willen betekenen. Dat straalt er van alle kanten af. Alles is OK, het is super relaxt, de training gaat spelenderwijs en er wordt veel lol gemaakt”. Aan het begin van de eerste trainingsdag gaf Anne haar stemming een 4 à 5. Aan het eind van de dag was dat een 10 geworden! Haar verklaring: “het kwam doordat we de hele dag buiten waren en ik kreeg een warm gevoel bij het geheel.”

Naar buiten

Voor Anne was deze training dus een schot in de roos en ze wilde ook zelf graag meer buiten werken. Dat pakte ze pragmatisch aan: ze nam haar caseload door en bekeek wie het volgens haar leuk zou vinden om de behandeling en begeleiding voortaan buiten te doen. Ze vroeg het vier jongeren met autisme en ADHD, die reageerden gelijk enthousiast. Eén van hen regelde dat ze elkaar wel konden ontmoeten op een sportveld van zijn sportclub. Met een groepje oudere vrouwen is Anne gaan wandelen. Vrijwel alle cliënten aan wie Anne dit vroeg, wilden dit experiment graag met haar aangaan. Sindsdien werkt Anne grotendeels buiten. In Zutphen doet ze dat in de omgeving van het prachtige huize “De Voorst” en in Lochem op en rond de Lochemse Berg. Buiten past ze exact dezelfde werkzame behandelmethodes toe als binnen, zoals ACT (Acceptance and Commitment Therapy), psycho-educatie, CGT (Cognitieve Gedragstherapie) en mindfulness.

Geen van de cliënten wil nog terug naar de spreekkamer. Maar, zoals een grote buitensportketen in zijn reclame terecht zegt: ‘niet iedereen is een buitenmens’. Dat geldt zowel voor de behandelaren als voor cliënten. Dus het werkt alleen als de behandelaar er zelf ook blij van wordt.

 

Een wereld van verschil

Het groepje jongens met ADHD of autisme vinden het ‘tof’ om buiten af te spreken. Ze merken zelf dat het makkelijker is om te praten omdat ze Anne niet de hele tijd aan hoeven te kijken. En ze laten zich sneller verleiden om oefeningen te doen. Aan het eind van een bijeenkomst ging Anne mindfulness oefeningen doen. Eén van de jongens zei dat hij daar anders nóóit aan meegedaan zou hebben, maar nu voelde het goed. Ze zeggen: dit is fijn, dit werkt. Allemaal vinden ze het heel prettig om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en herkenning te vinden bij elkaar.

Onlangs heeft Anne met een cliënt een rouwroute gemaakt door het bos. Deze vrouw had een ingrijpende gebeurtenis meegemaakt waardoor haar hele wereld van de één op de andere dag instortte. Samen hebben ze thema’s bepaald waar haar rouw uit bestaat. Dit waren onder meer machteloosheid, vergeten worden, er niet meer toe doen. Anne vroeg haar: Kijk om je heen. Wat symboliseert dat gevoel? Nadat Anne de vrouw wat op weg had geholpen, gebeurde het vanzelf. De vrouw zag een stokje op het pad liggen. Iedereen loopt daar zo aan voorbij, trapt erop, niemand legt het even aan de kant. Dat stokje is machteloos. Kleine prachtige paddenstoelen verscholen onder wat blad. Dat is vergeten worden. Je kijkt er zo overheen, maar ze zijn supermooi. En onkruid doet er niet toe. Of toch wel? Het is misschien lelijk, maar supersterk, het heeft een functie in het geheel. Sindsdien loopt de vrouw iedere week haar eigen rouwroute met haar hond en staat ze stil bij de verschillende thema’s die voor haar belangrijk zijn. Voor haar is het buitenzijn heel helend: ‘Buiten in het bos, in de wind, komen mijn tranen vanzelf.’ Binnenkort neemt ze haar man mee om hem deelgenoot te maken van haar zij doorheen gaat.

Hoe moeilijk is buiten werken?

Ervaart Anne wel eens obstakels? Eigenlijk niet. Alleen bij een weeralarm zit ze weer terug in de spreekkamer. Verder ondergaat ze samen met de cliënten de elementen. Ze neemt tijdens het werk zowel haar werk- en privételefoon mee en in haar agenda staat dat ze buiten aan het werk is. Onveilig heeft ze zich nooit gevoeld. Bij een mogelijk onveilige situatie gaat ze niet naar buiten. Ook de cliënten ervaren geen bezwaren. Eén keer is een cliënt een bekende buiten tegengekomen. Dat vond ze niet zo prettig. Daar hebben ze over gesproken en sindsdien loopt de cliënt met een zonnebril op. Dat is voor haar een prima oplossing en zelf vond ze het geen reden om weer in een spreekkamer te gaan zitten.

Anne’s werkdagindeling is nu wel anders. ’s Avonds bereidt ze de buitenafspraken van de volgende dag voor. Haar aantekeningen maakt ze in de app of ze schrijft ze in het zand en maakt er een foto van. Het is sowieso de bedoeling dat cliënten op termijn zelf de aantekeningen maken.

Van duf naar blij

Anne vindt het buiten werken voor zichzelf een verademing: ‘Het voelt niet eens als werk. Toen ik nog hele dagen binnen werken, zakte ik ergens tussen elf en één uur helemaal in. Ik werd er duf van en zag op tegen de rest van de dag.’

Ze adviseert iedereen die het aanspreekt om buiten te werken, het gewoon te doen. Als jij het als behandelaar ziet zitten en er blij van wordt, breng je dit over op je cliënten. Leg de mogelijkheid voor aan je cliënten, want ze vragen er niet zelf om maar veel mensen blijken het – zo is Anne’s ervaring - heel prettig te vinden.

Inmiddels komen er steeds meer enthousiaste collega’s die veel buiten werken.

Ben je nieuwsgierig geworden? Kan je niet wachten om meer buiten te werken? Neem contact op met Anne Varenbrink of kijk op Life Goals.

Dank je wel, Anne, voor je prachtige en inspirerende verhaal!

 

Annemieke Zeegers