Doe je rustig aan

Van die uitspraken die we regelmatig doen, maar die ook regelmatig geen houtsnijden. Ik betrap mezelf erop dat ik ook zelf regelmatig tegen cliënten, collega's, vrienden zeg: doe je rustig aan? Als ik deze opmerking onder de loep neem, vraag ik mij af wat ik van de ander verwacht. Wat als de ander zegt; “nee” of “dat maak ik zelf wel uit”. Eigenlijk is het enige wenselijke antwoord; ja, natuurlijk. Maar het liefst wil ik weten hoe het echt met de ander gaat, hem bemoedigen of mijn hulp aanbieden.  

Maar ook nu zet deze uitspraak mij aan het denken, omdat ik het de laatste tijd regelmatig zelf te horen krijg. In mijn privésituatie is er op dit moment sprake van ziekte, is het wat onzeker en onrustig en dat heeft zo zijn weerslag op me. Ik merk het vooral aan hoe ik op anderen reageer en hoe ik in mijn vel zit. Ik raak wat sneller verzadigd van alle problemen, verhalen en regelzaken. Ik slaap iets eerder, iets dieper en iets langer. Ik ben iets minder adrem met mijn opmerkingen en grapjes. Ik zie er iets vermoeider en iets witter uit. En dan, voordat ik het in de gaten heb, is daar de uitspraak: “doe je rustig aan?” 

Ik zeg braaf, ja natuurlijk. Het voelt ook een beetje alsof ik de ander verantwoording schuldig ben. Dat ik echt wel rustig aan doe, dat ik vroeg naar bed ga en probeer toe te geven aan het feit dat het niet vanzelf gaat. Maar ik heb ook nog verantwoordelijkheidsgevoel, arbeidsethos, werkdruk. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe ik nu echt rustig aan moet doen of goed op mezelf moet passen. Want dat betekent dat ik ballen moet laten vallen of een aantal ballen even minder aandacht moet geven. Het helpt mij dan enorm als mensen mij vragen of en hoe ze kunnen helpen. Of dat ze gewoon even luisteren.  

Het is toch bijzonder, dat de onrust in mijn eigen situatie mij de ogen openen. Dat ik mij bewust word van ingeslepen gewoontes, zoals een goedbedoelde: doe je rustig aan. De volgende keer maak ik toch een andere opmerking, zoiets als “ Ik zie dat je het zwaar hebt. Kan ik iets voor je doen? “