Reünie Brinkgreven Deventer 14 mei 2022

Voor (leerling)verpleegkundigen werkzaam in de periode van 1971 tot 1975.

Op 14 mei 2022 vindt er in de Steerne op het Brinkgreventerrein een reünie plaatst voor (leerling)verpleegkundigen die werkzaam waren op dit terrein in de periode van 1971 tot 1975 (toentertijd St. Elisabeth’s Gasthuis en Brinkgreven). Na een halve eeuw vinden wij het gigantisch fijn om een reünie te organiseren op Brinkgreven. Fijn om de oud-collega´s weer eens te ontmoeten en te spreken over hoe het gegaan is, maar ook hoe het nu gaat. Het is toch geweldig om elkaar na zoveel jaar weer eens te ontmoeten. Opvallend is dat we een groot aantal mensen hebben kunnen bereiken, ruim 90 personen die nagenoeg allen zeer enthousiast reageerden op dit initiatief!

Paviljoens

In de periode dat wij er werkten waren er een aantal paviljoens die eind 19de en begin 20ste eeuw gebouwd waren. Zij hadden allen de naam van een mannelijke psychiater die in vroegere jaren van betekenis was geweest, maar toen ook al lang overleden. Op elk paviljoen verbleven zo’n zestig patiënten en velen van hen verbleven al jarenlang op Brinkgreven. In het St. Elisabeth´s Gasthuis, centrum Deventer, woonde de psycho-geriatrische patiënten. Op Brinkgreven verbleef ook een groep ouderen met psychiatrische problematiek.

Er was geen gemengde verpleging, de mannen - en vrouwen afdelingen waren duidelijk van elkaar gescheiden. Vanaf eind jaren 60 werd geleidelijk ingevoerd dat (leerling) verpleegkundigen op alle afdelingen werkzaam konden zijn.

Onrust

In de 70er jaren was er veel onrust in de psychiatrie. Maatschappijhervorming en veranderingen in de psychiatrie (van medisch- naar sociaal model) lagen in elkaars verlengde. Niet het individu was ziek, maar de maatschappij. Er werd veel en kritisch over gepubliceerd. Wij hadden te maken met de eerste generatie psychofarmaca die nog veel bijwerkingen gaven. De privacy, ook in ruimtelijke zin, was voor de patiënten erg beperkt.

Veel patiënten hadden te maken met het hospitalisatiesyndroom. Doordat wij meer arbeidsuren hadden dan vandaag de dag en in verhouding tot ons privéleven meer uren in het ziekenhuis werkten was de band met de patiënten en de collega´s intensief. De contacten tussen de medewerkers en de patiënten gaf voldoening. Werkinhoudelijk waren er naast de medicatie ook individuele - en groepsgesprekken, arbeids - en activiteitentherapie, er werd gebruik gemaakt van allerlei psychotherapeutische technieken en hiernaast had de verpleging ook verzorgende taken.

Gezelligheid

Met de chronische afdelingen (langdurige zorg) gingen we met z´n allen op vakantie en dagjes uit. Er waren patiënten die nauwelijks bezoek kregen en zelden een dagje opgehaald werden. Een vakantie of een dagje uit zorgde voor gezelligheid.

De nachtdienst bestond uit zeven aan één gesloten nachten en men werkte dan alleen op de paviljoens, behalve op de afdeling opname en de afdelingen met veel zorgtaken, zat men met twee personen in de nachtdienst. Na de één na laatste nacht gingen de liefhebbers s ´morgensvroeg gezamenlijk naar het café en zoals u zult begrijpen was dat bacchanaal gezelligheid troef, regelmatig tot laat in de middag. Het was dan ook niet verwonderlijk dat menigeen zich voor aanvang van de laatste nacht versliep.

Opleiding

Het voordeel van leerling zijn was dat je op verschillende afdelingen stage liep en zo goed ingevoerd werd in het reilen en zeilen van Brinkgreven en je kende ook veel werknemers. Begin jaren 70 kwam er een centrale school ´de Zuysel´ in Deventer. De school verzorgde de inservice opleidingen A, B en ZV voor een aantal inrichtingen en ziekenhuizen in de regio. Wij kregen hier een goede en moderne verpleegkundige opleiding welke een goede basis vormde voor verdere studie. Voor velen was de opleiding en werkervaring op Brinkgreven de springplank voor een verdere carrière in de gezondheidszorg. Een aantal oud-collega´s bleven op Brinkgreven werken tot aan hun pensioen.

De Klomp

Onze stamkroeg was De Klomp op de Brinkgreverweg waar ook dankbaar gebruik van werd gemaakt. Als jonge verpleegkundigen, met 17 jaar en 7 maanden kon men deelnemen aan de inservice opleiding (bestond uit een theorie - en praktijkdeel). Wij kregen in de contacten met patiënten en collega´s veel moeilijke zaken te verstouwen, zaken die we veelal zelf moesten oplossen.

Van begeleiding op dat gebied had nog niemand gehoord. De bezoeken aan café De Klomp waren dan ook vaak een uitlaatklep. Er werd in onze jaren vertelt dat men na één jaar werkzaam in de psychiatrie volwassen was.

Wat betreft begeleiding aan opleidelingen is er gelukkig veel ten goede veranderd in vergelijking met 50 jaar geleden. Dat er zoveel mensen zich aangemeld hebben voor de reünie is veelzeggend: de vele positieve reacties laten zien dat men er met veel plezier de opleiding heeft gevolgd en heeft gewerkt. Wij zijn allen nagenoeg met pensioen, waarbij gesteld kan worden dat velen een goede carrière hebben gehad.

De reünie

Wij zijn zeer content met de contacten die wij met de functionarissen van Dimence Groep hebben gehad met betrekking tot het organiseren van de reünie. Wij ervoeren positieve betrokkenheid en goede ondersteuning, waar wij dankbaar voor zijn.

De psychiatrie kent door de eeuwen heen veel dynamische ontwikkelingen. Elk tijdvak in de psychiatrie heeft zijn eigen kenmerken en blijft relatief daar de vernieuwingen en veranderingen zich alweer aandienen. Deze dynamiek blijft belangrijk om de geestelijke gezondheidszorg op een kwalitatief hoog peil te houden. Zo is onze tijd op Brinkgreven ook betrekkelijk, maar het was wel een heel mooie tijd. Aldus zijn er veel tijdsgewrichten geweest die de medewerkers als een geweldige tijd ervaren hebben (de bezettingstijd sluit ik hierbij uit, dat een nare tijd moet zijn geweest). Voor het huidige tijdperk zal dit ook gelden, ondanks de narigheid met de pandemie.

Zo wil gezegd zijn dat elke tijd zijn charme heeft, maar van tijdelijke aard is. Wij allen zijn voorbijgangers.

 

Namens de reüniecommissie,

Linda Bennik, Sjerk Kamstra en Bernhard Hoeve

bhoeve@kpnplanet.nl